অন্ধ প্ৰেম

ময়ুৰী আৰু প্ৰিয়া কলেজীয়া দিনৰে বান্ধৱী৷ বৰ্তমান দুয়ো কলেজীয়া শিক্ষা সাং কৰি গুৱাহাটীৰ উলুবাৰীৰ এটা ব্যক্তিগত খণ্ডৰ প্ৰতিষ্ঠানত কৰ্মৰত৷ ৰাতিপুৱা শুই উঠিয়েই দুয়োৰে খদমদম আৰম্ভ হৈ যায়৷ সাজু হৈ মেলি পুৱা ৯.৩০ত অফিচ পাবই লাগে৷ নাকে মুখে ভাত কেইটামান গুজি দুয়ো সেইদিনাও অফিছলৈ বুলি বাছত উঠিল৷

বাছখন খালি আছিল৷ দুয়ো এটা চিটতে বহি ল'লে৷ ছুপাৰ মাৰ্কেটত সেই সেউজীয়া টি চাৰ্ট পিন্ধা ল'ৰাটো বাছত উঠিল৷ উঠিয়েই প্ৰিয়ালৈ এবাৰ চালে আৰু খালী চিট এটাত বহি পৰিল৷ ময়ুৰীয়ে লাহেকৈ প্ৰিয়াৰ হাতত খুন্দা এটা মাৰিলে,

: প্ৰিয়া, তোৰ ৰোমিঅ' আহিল৷

: যাহ, কাম নাই আৰু৷

: কি কাম নাই? যোৱা এসপ্তাহ ধৰি একে বাছত উঠিছে, উঠিয়েই সদায় তোৰ ফালে চায়৷ বপুৰাই তোৰ প্ৰেমত হাবুদুবু খাইছে৷

প্ৰিয়াই একো নামাতিলে৷ তায়ো কথাটো মন নকৰা নহয়৷ কেৱল বাছতেই নহয়, সেইদিনা লৰাটোক তাই 'কে এফ চি'টো পাইছে৷ সি তাইক দেখি দেখ নেদেখ হাঁহি এটা মাৰি আগুৱাই আহিছিল, পিছে সেই সময়তে তাইৰ সহকৰ্মী অৰুণ আহি ওলোৱাত সি লৰালৰিকৈ আঁতৰি গ'ল৷ তাই ময়ুৰীক সেই কথাটো লাজতে কোৱা নাই৷ তাইৰো ল'ৰাটো লাহে লাহে ভাল লাগিব ধৰিছে৷ তাৰ চকুজুৰিয়ে যেন তাইক কিবা ক'ব বিছাৰে৷বেছ স্মাৰ্ট ল'ৰাটো৷ সেউজীয়া টি চাৰ্টটোৰে তাক বৰ ধুনীয়া লাগে৷

দুয়ো অফিছ পালেহি৷ এইকেইদিন কামৰ হেঁচা অলপ বেছি পৰিছে৷ অফিছৰ পৰা বাহিৰে বাহিৰে পূজাৰ বজাৰ কৰিবলৈ গ'ল৷ ঘূৰি আহোতে তাই ল'ৰাটোক লগ পোৱাৰ আশা কৰিছিল যদিও তাক লগ নাপালে৷ কিবা ভাল নালাগিল তাইৰ, এয়াই চাগে প্ৰেমৰ আৰম্ভণি৷

লাহে লাহে তাইৰ মনৰ অৱস্থা ময়ুৰীয়েও ধৰিব পাৰিলে৷ ময়ুৰীয়ে ল'ৰাটোৰ বিষয়ে খবৰ উলিয়াবলৈ উঠিপৰি লাগিল৷ দুদিনৰ মূৰত তাই অলপ অচৰপ খবৰ যোগাৰ কৰিলে৷ ল'ৰাটোৰ নাম বেদান্ত,লক্ষীমপুৰৰ ল'ৰা৷ ইয়াতে কিবা এটা আমেৰিকান কোম্পানীত দুমাহ মান আগতে সোমাইছে৷

আজি প্ৰিয়াহঁতৰ অফিচৰ মাহিলী ক্লোজিং৷ ক্লোজিংৰ দিনা তাইৰ বহুত কাম হয়৷ ঘৰ আহি পাওতে তাইৰ ৰাতি দহমান বাজে৷ আনদিনাৰ দৰে সেইদিনা পুৱাও দুয়ো বাছত উঠিল৷ বেদান্তও ছুপাৰ মাৰ্কেটত উঠিল৷ আজি তাক কিছু চিন্তিত যেন লাগিল৷ তাৰ মাজতো সি তাইলৈ চাব নাপাহৰিলে৷ আজি বেদান্তও উলুবাৰীত নামিল৷ তাইৰ বুকুখন ঢিপিংকৈ উঠিল৷ আজিয়েই আহিব নেকি তাইৰ জীৱনৰ সেই বহু আকাংক্ষিত ক্ষণ৷

ময়ুৰী আৰু প্ৰিয়া দুয়ো বাছৰ পৰা নামি অফিছলৈ খোজ ল'লে৷ তেনেতে পিছফালৰ পৰা বেদান্তই মাত দিলে,

: এক্সক্যুজ মি৷

প্ৰিয়াৰ বুকুত হাজাৰ ডবা যেন একেলগে বাজি উঠিল৷ তাই একো ক'ব নাপাওতেই ময়ুৰীয়ে ক'লে,

: য়েচ, কওকচোন৷

প্ৰিয়ালৈ চাই বেদান্তই ক'লে,

: আপুনি যদি বেয়া নাপাই মই আপোনাৰ লগত দুই মিনিট অকলে কথা পাতিব পাৰিম নেকি?

প্ৰিয়াই একো ক'বলৈ নাপাওতেই ময়ুৰীয়ে লাহেকৈ তাইৰ হাতত চিকুটি দি অফিছলৈ খোজ ল'লে৷

সাহস গোটাই লৈ প্ৰিয়াই মাত দিলে,

: কওকচোন কি ক'ব বিছাৰিছিল৷

: আপোনাক মই বহুত দিনৰে পৰা কথা এটা ক'ম বুলি পৰা নাই৷ যদি আপুনি বেয়া নাপায় এই ৰেষ্টুৰেন্টখনত বহি কথা পাতো নেকি?

প্ৰিয়াৰ বহুত মন আছিল বহিবলৈ, কিন্তু এইফালে যে আজি অফিছত ইমান কামৰ হেঁচা৷

: আজি বহিব নোৱাৰিম৷ অলপ কাম আছে আজি৷ ইয়াতেই কওকচোন অসুবিধা নহয় যদি৷

: আপোনাক মই বহুদিনৰ পৰা দেখি আহিছো৷

: হয় ময়ো আপোনাক বাছত প্ৰায়েই দেখো৷

: কেইবাদিনো আপোনাক মাতিম বুলি ভাবিছো, পিছে আপোনাৰ বান্ধবীজনী লগত থাকে বাবে মাতিবলৈ সংকোচ হৈ আছিল৷

: একো নাই, তাই মোৰ ভাল বান্ধবী৷

বেদান্তই বেগটো খুচৰিবলৈ ধৰিলে, খুছৰি খুছৰি কিবা কিতাপ এখন উলিয়ালে৷ হাও ৰোমান্টিক, তাই কিতাপ পঢ়ি ভাল পোৱাটো চাগে সি খবৰ কৰি উলিয়াইছে৷ কিতাপেই প্ৰথম উপহাৰ হিচাপে আনিছে৷ তাই আশা কৰামতেই কিতাপখন তাইৰ হাতত দি বেদান্তই ক'লে,

: মোৰ নাম বেদান্ত দত্ত৷ মই লক্ষীমপুৰৰ ল'ৰা, বৰ্তমান মই এটা আমেৰিকান কোম্পানীৰ গুৱাহাটী শাখাত কৰ্মৰত৷

বেদান্তই এবাৰ সেপ ঢুকি ল'লে৷ খুব নাৰ্ভাছ হোৱা যেন লাগিছে তাক৷ তায়োতো ক'ম নাৰ্ভাছ হোৱা নাই৷ এইবাৰ বেদান্তই নতুন উদ্যমেৰে আকৌ আৰম্ভ কৰিলে,

: এইখনত আপুনি আমাৰ কোম্পানীৰ সম্পুৰ্ণ বিৱৰণ পাব৷ এইখন ক্ষেত্ৰত আমি বিশ্বৰ এক নম্বৰ কোম্পানী৷

প্ৰিয়াই একো বুজা নাই৷ বুৰ্বকৰ দৰে তাই সুধিলে,

: কি কৈ আছে আপুনি? মই একো বুজা নাই৷

: অহ চৰী, মই আপোনাক বিতংভাবে কোৱাই নাই৷ এক মিনিট ৰ'ব দেই৷

এইবুলি কৈয়েই বেদান্তই বেগ খুলি তাৰ কাৰ্ডখন প্ৰিয়াক দিলে৷ কাৰ্ডখন লৈয়েই তাই চক খাই উঠিল৷ আৰু অলপো সময়ো তাত নৰৈ তাই অফিছলৈ দৌৰ দিলে৷ পিছফালৰ পৰা বেদান্তই চিঞৰি ক'লে,

: মেডাম ভাবি চাওক৷ আজিয়েই কৰিলে আপুনি বিশ পাৰ্চেন্ট ডিচকাউন্ট পাব, মোৰো এই মাহৰ টাৰগেট হৈ যাব৷ মেডাম প্লিজ৷

তাই কেৱল দৌৰিলে৷ অফিছ সোমায়েই চিধা বাথৰুমলৈ গৈ তাই হেঁপাহ পলুৱাই কান্দি ল'লে৷ তাইৰ প্ৰথম প্ৰেমৰ এনে পৰিণিতি হ'ব বুলি তাই সপোনতো ভবা নাছিল৷

প্ৰেম অন্ধ বুলি মানুহে ঠিকেই কয়৷ নহলেনো তাই বেদান্তৰ টি চাৰ্টত লাগি থকা ইমান ডাঙৰ বেজটো নেদেখেনে৷ বাটে ঘাটে প্ৰায়েই দেখি থকা অতি চিনাকী বেজ,

" Loose weight now, ask me how " ৷