ডিভাইন পনিটেইল আৰু মোৰ বেদনা

২০০৭ চনৰ কথা৷ তেতিয়াৰ প্ৰেয়সী আৰু এতিয়াৰ পত্নীৰ লগত 'চক্ ডে ইণ্ডিয়া' চাবলৈ গৈছিলো৷ ভাৰত আৰু পাকিস্থানৰ মাজৰ এক তীব্ৰ উত্তেজনাপূৰ্ণ হকী প্ৰতিযোগিতা৷ পেনাল্টী শ্বুট আউটত কবীৰ খানৰ এটা ভুলেই ভাৰতৰ পৰাজয় মাতি আনিলে আৰু তেওঁ আখ্যা পালে দেশদ্ৰোহীৰ৷ তাৰ পিছতেই চিনেমাখনৰ আছল কাহিনীটো আৰম্ভ হয়৷

মোৰ প্ৰিয় অভিনেতা শ্বাহৰুখ খানে নিপুনতাৰে কবীৰ খানৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা এই চিনেমাখনত কিন্তু মই একেবাৰে মন বহুৱাব নোৱাৰিলো৷ কাৰণ পেনাল্টী শ্বটত গ'ল দিব নোৱাৰা দৃশ্যটো দেখাৰ পিছতেই মোৰ মনটো উৰা মাৰি গৈছিল ১৯৯৪ চনৰ বিশ্বকাপ ফুটবলৰ ফাইনেললৈ৷ বাৰে বাৰে মনত পৰিছিল ডিভাইন পনিটেইললৈ৷ হয়, ডিভাইন পনিটেইল ৰুপে খ্যাত মোৰ আতাইতকৈ প্ৰিয় খেলুৱৈ ৰবাৰ্ট বেজ্জিঅ'লৈ৷

১৯৯০ চনত প্ৰথম বিশ্বকাপ ফুটবল চাইছিলো৷ ফুটবল বুজি পোৱাৰ বয়সেই হোৱা নাছিল মোৰ৷ তথাপি দাদাহঁতৰ লগত সদায় বহি যাওঁ৷ সকলোৱে ব্ৰাজিল-আৰ্জেন্টিনাক লৈ ব্যস্ত৷ মোৰ কিন্তু ভাল লাগিছিল অন্য এটা দল৷ আজ্যুৰি নামেৰে খ্যাত ইটালী দল৷ আছলতে ইটালীৰ খেলুৱৈবোৰ দেখাত বৰ ধুনীয়া আছিল আৰু কেৱল সেইটো কাৰণতেই মই ইটালীৰ ফেন হৈ পৰিছিলো৷ ফুটবল একো বুজি নাপাইছিলো, কিন্তু ইটালীৰ খেল থাকিলে সদায় চাইছিলো৷ তেতিয়াই প্ৰথমবাৰ দেখিছিলো মোৰ হিৰ' ৰবাৰ্ট বেজ্জিঅ'ক৷ ছেমি ফাইনেলত প্ৰশিক্ষকে বেজ্জিঅ'ক খেলিব নিদিলে আৰু সেইদিনাই আৰ্জেন্টিনাৰ হাতত পৰাস্ত হৈ ইটালীয়ে বিদায় ল'লে৷

এইবাৰ আহিল ১৯৯৪ চনৰ বিশ্ৱকাপ,স্থান আমেৰিকা৷ ইতিমধ্যে হাইস্কুলৰ দেওনা চুইছিলো৷ ফুটবল নিজে খেলাৰ লগতে বুজা হ'লো৷ এইবাৰ বেজ্জিঅ' আৰু তেওঁৰ দলক সমৰ্থন কৰিবলৈ টঙালি বান্ধিলো৷ এইবাৰ বেজ্জিঅ' নতুন ৰুপত, পনিটেইল ষ্টাইলত চুলি ৰাখি খেলপথাৰত নামিল৷ এই ষ্টাইলৰ বাবে তেওঁ আজিও ডিভাইন পনিটেইল নামেৰে বিখ্যাত৷ ইতিমধ্যে ১৯৯৩ চনত ফিফাৰ বৰ্ষশ্ৰেষ্ঠ খেলুৱৈৰ বটা লাভ কৰি তেওঁৰ আত্মবিশ্বাস তুংগত৷ বিখ্যাত পপষ্টাৰ মেডোনা তেওঁৰ জাৰ্চী এটা পাবলৈ পাগল হৈ আছে৷ সাতে সোতৰই মিলি বেজ্জিঅ' সেইবাৰৰ বিশ্বকাপৰ মূখ্য আকৰ্ষণ৷

নিজৰ সুনাম অনুযায়ী সেইবাৰ তেওঁ খেলপথাৰত নিজৰ বিক্ৰম দেখুৱালে৷ বিপক্ষৰ বেহু ভেদ কৰি তেওঁ বিপক্ষৰ ৰক্ষণ বিভাগ তচ্ নচ্ কৰি আগুৱাই গ'ল৷ যোগ্য সহযোগিতা আগবঢ়ালে মালডিনি, পাগলিউকা,  বৰেছি,ডোনাডোনি,নেপ'লি, এলবাৰ্টিনি, বাৰ্গোমিহঁতে৷ ছেমি ফাইনেল পোৱালৈ তেওঁ পাচটা গ'ল কৰিলে৷ আশা কৰা মতে ইটালী ফাইনেলত উপনীত হ'ল৷ প্ৰতিপক্ষ ডুংগা, ৰোমাৰিঅ', বেবেটোহঁতৰ শক্তিশালী ব্ৰাজিল৷

ইটালীক ফাইনেলত উপনীত হোৱা দেখি মই আনন্দত আত্মহাৰা৷ স্কুল,ওচৰ চুবুৰীয়া, দোকানী সকলোকে ইটালী ফাইনেল পোৱা খবৰ কৈ কৈ আজিকালিৰ ভাষাত এটা মস্ত কামোৰ হৈ উঠিছিলো৷ সকলোতে বেজ্জিঅ'ৰ ভৰষাত ওফাইডাং মাৰি আহিছো৷ বেবেটো আৰু ৰোমাৰিঅ' হৈ পৰিছিল মোৰ ব্যক্তিগত শত্ৰু৷ ফাইনেলৰ আগে আগে গম পালো বেজ্জিঅ'ৰ হেমষ্ট্ৰিং হৈছে৷ তাৰ মানে কি লগৰ কোনেও নাজানো, তথাপি মন বেয়া হৈ গ'ল৷ ঘৰৰ ভগৱানৰ থাপনাখনৰ ওচৰলৈ মনে মনে গৈ এটা ডীল কৰি আহিলো৷

যথা সময়ত খেল আৰম্ভ হ'ল৷ ভূপেন হাজৰিকাৰ 'বুকু হম হম কৰে'ৰ অৰ্থ সেইদিনা বুজা যেন পালো৷ বেজ্জিঅ'ই সেইদিনা নিজৰ স্ৱাভাৱিক খেল খেলিব পৰা নাই৷ তথাপি চেষ্টা কৰি গৈছে৷ দুয়োফালৰ পৰা প্ৰচণ্ড হেঁচা৷ কোনোও কাৰো বেহু ভেদ কৰিব পৰা নাই৷ দুইপক্ষৰ গ'লৰক্ষক টাফাৰেল আৰু পাগলিউকা দুৰ্ভেদ্য প্ৰাচীৰ হৈ থিয় দি আছে৷ আমাৰ কাৰো মুখৰ মাত নাই৷ বেবেটো, ৰোমাৰিঅ'হঁতে  ব'ল পালেই বুকুখন চিৰিংকৈ যায়৷

নিৰ্ধাৰিত সময়ত কোনেও গ'ল দিব নোৱাৰিলে, এক্স্ট্ৰা টাইমটো একেই অৱস্থা৷ ফলত প্ৰথমবাৰৰ বাবে বিশ্বকাপ ফুটবলৰ ফাইনেলত দুয়োটা দল পেনাল্টি শ্বুটৰ বাবে সাজু হ'ল৷ মই ব্ৰহ্মা, বিষ্নু, মহেশ্বৰ, আল্লা, গড, ছাই বাবা, বিবেকানন্দ কাকো এৰা নাই৷ জীৱনত আৰু একো নালাগে৷ কেৱল ইটালীক জিকাই দিয়া৷

ইটালীৰ হৈ প্ৰথম শ্বট ল'বলৈ আহিল অধিনায়ক বৰেছি৷ শ্বট এণ্ড মিছ, এইফালে মই ফিউজ৷ ব্ৰাজিলৰ হৈ আহিল চান্টোছ৷ এইবাৰ পাগলিউকাৰ এক দুৰ্দান্ত ছেভ৷ জীৱটো আকৌ ঘুৰি আহিল৷ স্ক'ৰ ০-০৷  এইবাৰ এলবাৰ্টিনি আৰু ৰোমাৰিঅ', দুয়ো সফল৷ স্ক'ৰ ১-১৷ এইবাৰ আহিল ইভানি, সফল শ্বট৷ ব্ৰাজিলৰ হৈ ব্ৰাংকোও সফল, স্ক'ৰ ২-২৷ এইবাৰ আহিল মাছাৰো৷ দুৰ্দান্ত ফৰ্মত থকা টাফাৰেলে ব'ল চিটিকাই দিলে৷ মুৰে কপালে হাত দি বহি পৰিলো৷ ডুংগাই কোনো ভুল নকৰিলে, স্ক'ৰ ৩-২৷ হে ভগৱান, এইবাৰলৈ বচোৱা৷

এইবাৰ আহিল বেজ্জিঅ'৷ সেইদিনা বুজিলো টেনশ্যন কি বস্তু, খেল কেৱল খেল হিচাপে নল'লে কি হ'ব পাৰে, উফফফফ... ৷ বেজ্জিঅ' আগুৱাই আহিল৷ কিন্তু এয়া কি?? হাজাৰ হাজাৰ অনুৰাগীৰ হৃদয় থানবান কৰি বেজ্জিঅ'ই  ব'লটো নেটৰ ওপৰেৰে মাৰি পঠিয়ালে৷

আস কি বেদনাদায়ক আছিল সেই মুহুৰ্ত৷ বেজ্জিঅ'ই মুক হৈ আকাশলৈ চাই ৰ'ল, বৰেছিহঁত কান্দোনত ভাঙি পৰিল৷ এইফালে ডুংগা বাহিনীৰ উল্লাসৰ সীমা নাই৷ হতাশ, বিধস্ত মই কোনোমতে আহি নিজৰ ৰুম পালোহি৷ বাহিৰত ইতিমধ্যে ব্ৰাজিল চেম্পিয়ন হোৱাৰ বাবে আবতৰীয়া দেৱালী আৰম্ভ হৈ গৈছে৷ মোৰ বাহিৰে যেন সকলো ব্ৰাজিলৰ সুখৰ সমভাগী৷

আৰু মই? মই কেৱল মোৰ হিৰ'ৰ দুখ অনুভৱ কৰাৰ চেষ্টা কৰিছো৷ মই নিজে অনুভৱ কৰা দুখখিনিৰ বাবে নিজেই আছৰিত হৈছো৷ ভাবি পোৱা নাছিলো কেৱল টিভিত দেখিয়েই কেনেকৈ এজনৰ প্ৰতি ইমান আত্মীয়তা অনুভৱ কৰিব পাৰি৷ কিন্তু সেই বেদনাৰ মাজতে জন্ম লৈছিল মোৰ ফুটব'ল খেলৰ প্ৰতি দুৰ্বাৰ আকৰ্ষণ৷ সেই খেলখনে মোক ফুটব'লৰ প্ৰতি এনেকুৱা নিচা বহুৱাই দিলে যি মই আজিলৈকে উপভোগ কৰি আছো৷ ফুটব'লেই হৈ ৰ'ব মোৰ প্ৰিয় খেল৷ বিফল হলেও বেজ্জিঅ' আজিও মোৰ হিৰ', ইটালীয়েই সদায় হৈ ৰ'ব মোৰ প্ৰিয় দল৷