কণী বনাম গাড়ী

পত্নীয়ে পাকঘৰত কণী ভাজি আছিল৷ গোন্ধ শুঙি পতি উধাতু খাই পাকঘৰলৈ আহিল৷

পতি: হেৰা কি কৰিছা এয়া তুমি, ইমান কম তেল কিয় দিছা? হে ভগৱান..... তুমি দেখোন দুটা কণী একেলগে কেৰাহীত দিছা৷ তেল অলপ বেছিকৈ দি দিয়া এতিয়াই৷ হে ভগবান তেল আছেনে নাই বাৰু?

তুমিটো পৰহি মাংস ৰান্ধোতে বহুত তেল খৰছ কৰি দিছিলা ৷ হেৰা এবাৰ লুটিয়াই দিয়াহে৷ নহলে কেৰাহীত লাগি ধৰিব৷ সাবধান...... তুমি কেতিয়াও ৰান্ধোতে মোৰ কথা নুশুনা ৷ লুটিয়াই দিয়া, সোনকালে কৰা৷ কি ভাবি আছাহে তুমি? আজিকালি তোমাৰ মন ক'ত থাকে বুজিবকে নোৱাৰি৷

 (অলপ ৰৈ) তুমি বাৰু নিমখ দিছানে?নিমখ দিবলৈ নাপাহৰিবা কিন্তু, নহলে গোটেই সোৱাদ নষ্ট হৈ যাব ৷ শুনিছানে মই কি ক'লো, নিমখ দিয়া সোনকালে৷ পিছত বেয়া হলে নকবা কিন্তু মই সাবধান নকৰিলো বুলি ৷

পত্নী: কি হৈছে তোমাৰ? পগলা হ'লা নেকি ? আজি তিনি বছৰে কিমান কণীভাজি খুৱালো তোমাক৷ আজি আকৌ নতুনকৈ শিকাবলৈ কিহে পাইছে?

পতি: (অতি শান্তভাবে) মোৰ একো হোৱা নাই৷ মাত্ৰ তোমাক অনূভৱ কৰাব বিছাৰিছো যে তুমি লগত থাকিলে মোৰ গাড়ী চলাই কেনে লাগে৷