সেইকেইদিন আমাৰ অঞ্চলটোত উদুলি মুদুলি পৰিবেশ৷ ডঃ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াদেৱৰ কালসন্ধ্যাৰ কিছু অংশৰ চিত্ৰগ্ৰহণ আমাৰ অঞ্চলটোত হৈছিল৷ সেই সুযোগতে বিভিন্ন সৰু সৰু চৰিত্ৰত আমাৰ অঞ্চলৰ বিভিন্ন জনে ভুমুকি মাৰিছিল৷ আমি সৰুবোৰে সেইবোৰ চাই ফুৰিছিলো৷ কিন্তু এদিনো ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াক দেখা নাপালো৷
ইতিমধ্যে আমাৰ অঞ্চলত চিত্ৰগ্ৰহণ শেষ হ'ল৷ পৰবৰ্তী অংশৰ চিত্ৰগ্ৰহণ জ্যোতি চিত্ৰবনত আৰম্ভ হ'ল৷ সৰু সৰু চৰিত্ৰ কিছুমানৰ বাবে আমাৰ অঞ্চলৰ মানুহলৈ খবৰ আহি থাকিল আৰু অঞ্চলবাসীয়ে একেই উৎসাহেৰে এই চৰিত্ৰসমূহত মন প্ৰাণ ঢালি অভিনয় কৰিলে৷
এদিন খবৰ পালো যে কেইটামান সৰু সুৰা চৰিত্ৰৰ বাবে কেইজনমান ল'ৰা লাগে৷ আমি দলে বলে ওলালো৷ সেইদিনা ভাৰত আৰু দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ মাজত ক্ৰিকেটখেল চলি আছিল৷ খেলৰ খবৰ লৈ থাকিবলৈ আমি ৰেডিঅ' এটা লগত লৈ গৈছিলো৷
জ্যোতি চিত্ৰবন পালোগৈ৷ বেলেগ এটা দৃশ্যৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চলি আছে৷ তাৰ পিছত আকৌ গোটেইবোৰে দূপৰীয়াৰ আহাৰ খাবলৈ যাব৷ গতিকে আমি তিনিজনমান লগ হৈ খেলৰ ধাৰাবিৱৰণী শুনি আছো৷ এতিয়াও মনত আছে সেইদিনা শ্ৰীনাথে বিধ্বংসী বলিং কৰিছিল৷ ভালেকেইজন মানুহ খেলৰ খবৰ লবলৈ আমাৰ ওচৰলৈ আহিছিল৷ তাৰে এজন ভদ্ৰলোকে ঘনে ঘনে আহি খবৰ লৈ আছিল আৰু শ্ৰীনাথৰ বলিংৰ খূব প্ৰশংসা কৰি আছিল৷ কমসময়তে মানুহজনৰ লগত আমাৰ আড্ডা জমি উঠিল৷
লাহে লাহে আমাৰো ভোক লাগিল৷ একো চিনি নাপাওঁ তাতে৷ সেই মানুহজনক সুধিলো হোটেল ক'ত পাম৷ তেওঁ ধুনীয়াকৈ বুজাই দিলে৷
খাই বৈ উঠি আমি পুনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চাবলৈ গলো৷ এইবাৰ গৈ দেখিলো সেই মানুহজন ভীষণ ব্যস্ত৷ বেলেগক সুধি গ'ম পালো যে তেঁৱেই ডঃ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া৷ মোৰ কিবা খেলিমেলি লাগি গ'ল৷ এইজন কেনেকৈ হ'ব পাৰে৷ তেওঁটো দেখাত সম্পূৰ্ণ বেলেগ৷ ইতিমধ্যে তেওঁ অলপ আজৰি হ'ল৷ লগে লগে মই তেওঁৰ অটোগ্ৰাফ ল'বলৈ গলো৷ মোক দেখি তেওঁ চিনাকী হাঁহি এটা মাৰি খেলৰ খবৰ সুধিলে আৰু অটোগ্ৰাফ দিলে৷ মোৰ মনত তেতিয়াও খুদূৱনি
লাগিয়েই আছিল৷ তেওঁ আন্তৰিকতাৰে কথা পতা দেখি এপাকত সুধিয়েই দিলো, ''চাৰ, আপোনাক ফটোত দেখিছিলো আগতে৷ কিন্তু আপোনাৰটো ফটোৰ লগত অলপো মিল নাই৷ ফটোত আপোনাৰ চুটি চুলি, কেইবাদিনৰ নকটা দাড়ি৷ কিন্তু আপুনিটো সম্পূৰ্ণ বেলেগ''৷ মোৰ কথা শুনি তেওঁ ক্ষন্তেক তভক মাৰি ৰ'ল৷ তাৰ পিছত মোক সুধিলে, ''ক'ত দেখিলা[ মোৰ তেনেকুৱা ফটো?"মই তপৰাই উত্তৰ দিলো, “মৰমৰ দেউতা'ৰ বেটুপাতত"৷ মোৰ উত্তৰ শুনি তেওঁ হাঁহিবলৈ ধৰিলে আৰু ক'লে, ''ভাইটি, সেইজন মই নহয়৷ সেইজন কিতাপখনৰ বিপুলৰ দেউতাক হে''৷
ঘটনাটো মনত পৰিলে আজিও লাজ লাগে৷ মই কিয় সেইজনেই ডঃ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া বুলি ইমান দিনে ভুল কৰি আছিলো তাৰ কোনো যুক্তিসংগত কাৰণ মই আজিলৈ ভাবি নাপালো৷
ইতিমধ্যে আমাৰ অঞ্চলত চিত্ৰগ্ৰহণ শেষ হ'ল৷ পৰবৰ্তী অংশৰ চিত্ৰগ্ৰহণ জ্যোতি চিত্ৰবনত আৰম্ভ হ'ল৷ সৰু সৰু চৰিত্ৰ কিছুমানৰ বাবে আমাৰ অঞ্চলৰ মানুহলৈ খবৰ আহি থাকিল আৰু অঞ্চলবাসীয়ে একেই উৎসাহেৰে এই চৰিত্ৰসমূহত মন প্ৰাণ ঢালি অভিনয় কৰিলে৷
এদিন খবৰ পালো যে কেইটামান সৰু সুৰা চৰিত্ৰৰ বাবে কেইজনমান ল'ৰা লাগে৷ আমি দলে বলে ওলালো৷ সেইদিনা ভাৰত আৰু দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ মাজত ক্ৰিকেটখেল চলি আছিল৷ খেলৰ খবৰ লৈ থাকিবলৈ আমি ৰেডিঅ' এটা লগত লৈ গৈছিলো৷
জ্যোতি চিত্ৰবন পালোগৈ৷ বেলেগ এটা দৃশ্যৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চলি আছে৷ তাৰ পিছত আকৌ গোটেইবোৰে দূপৰীয়াৰ আহাৰ খাবলৈ যাব৷ গতিকে আমি তিনিজনমান লগ হৈ খেলৰ ধাৰাবিৱৰণী শুনি আছো৷ এতিয়াও মনত আছে সেইদিনা শ্ৰীনাথে বিধ্বংসী বলিং কৰিছিল৷ ভালেকেইজন মানুহ খেলৰ খবৰ লবলৈ আমাৰ ওচৰলৈ আহিছিল৷ তাৰে এজন ভদ্ৰলোকে ঘনে ঘনে আহি খবৰ লৈ আছিল আৰু শ্ৰীনাথৰ বলিংৰ খূব প্ৰশংসা কৰি আছিল৷ কমসময়তে মানুহজনৰ লগত আমাৰ আড্ডা জমি উঠিল৷
লাহে লাহে আমাৰো ভোক লাগিল৷ একো চিনি নাপাওঁ তাতে৷ সেই মানুহজনক সুধিলো হোটেল ক'ত পাম৷ তেওঁ ধুনীয়াকৈ বুজাই দিলে৷
খাই বৈ উঠি আমি পুনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চাবলৈ গলো৷ এইবাৰ গৈ দেখিলো সেই মানুহজন ভীষণ ব্যস্ত৷ বেলেগক সুধি গ'ম পালো যে তেঁৱেই ডঃ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া৷ মোৰ কিবা খেলিমেলি লাগি গ'ল৷ এইজন কেনেকৈ হ'ব পাৰে৷ তেওঁটো দেখাত সম্পূৰ্ণ বেলেগ৷ ইতিমধ্যে তেওঁ অলপ আজৰি হ'ল৷ লগে লগে মই তেওঁৰ অটোগ্ৰাফ ল'বলৈ গলো৷ মোক দেখি তেওঁ চিনাকী হাঁহি এটা মাৰি খেলৰ খবৰ সুধিলে আৰু অটোগ্ৰাফ দিলে৷ মোৰ মনত তেতিয়াও খুদূৱনি
লাগিয়েই আছিল৷ তেওঁ আন্তৰিকতাৰে কথা পতা দেখি এপাকত সুধিয়েই দিলো, ''চাৰ, আপোনাক ফটোত দেখিছিলো আগতে৷ কিন্তু আপোনাৰটো ফটোৰ লগত অলপো মিল নাই৷ ফটোত আপোনাৰ চুটি চুলি, কেইবাদিনৰ নকটা দাড়ি৷ কিন্তু আপুনিটো সম্পূৰ্ণ বেলেগ''৷ মোৰ কথা শুনি তেওঁ ক্ষন্তেক তভক মাৰি ৰ'ল৷ তাৰ পিছত মোক সুধিলে, ''ক'ত দেখিলা[ মোৰ তেনেকুৱা ফটো?"মই তপৰাই উত্তৰ দিলো, “মৰমৰ দেউতা'ৰ বেটুপাতত"৷ মোৰ উত্তৰ শুনি তেওঁ হাঁহিবলৈ ধৰিলে আৰু ক'লে, ''ভাইটি, সেইজন মই নহয়৷ সেইজন কিতাপখনৰ বিপুলৰ দেউতাক হে''৷
ঘটনাটো মনত পৰিলে আজিও লাজ লাগে৷ মই কিয় সেইজনেই ডঃ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া বুলি ইমান দিনে ভুল কৰি আছিলো তাৰ কোনো যুক্তিসংগত কাৰণ মই আজিলৈ ভাবি নাপালো৷
No comments:
Post a Comment